Minister van Onderwijs Franse Gemeenschap wil Nederlands opnieuw verplichten

Het mediaknipsel dat ik gekozen heb, betreft een artikel van VRTnws op datum van 30 september 2022.

In het artikel worden verschillende cijfers gegeven waaruit blijkt dat 28% van de Waalse leerlingen die in 2020-2021 inschreven waren in het zesde middelbaar nooit één uur Nederlands hebben gehad.

Als je weet dat in Vlaanderen het vak Frans verplicht wordt vanaf het vijfde leerjaar, dan vind ik dat redelijk choquerend. In Brussel en in Waalse gemeenten aan de taalgrens is Nederlands zelfs verplicht vanaf het derde leerjaar.

Een basis Nederlands voor een leerling in Wallonië is hetzelfde als een basis Frans voor een leerling in Vlaanderen. Het is in mijn ogen goed om die basiskennis te hebben, zelfs als je die in het dagelijkse leven niet zo vaak nodig hebt. Talenkennis is niet alleen een grote troef op de arbeidsmarkt, talenkennis is essentieel voor onze economie.

In een relatief klein land, met drie landstalen lijkt het mij dan ook vanzelfsprekend dat er verwacht mag worden dat leerlingen in het secundair onderwijs een basis van deze drie landstalen meekrijgen. Daarbovenop wordt ook nog aandacht geschonken voor Engels als wereldtaal.

Als het voorstel er door komt, dan springt Franstalig België zelfs over Vlaanderen heen, want dan zou een tweede landstaal verplicht worden vanaf het derde leerjaar, terwijl Frans pas in het vijfde leerjaar verplicht is in Vlaanderen.

Het voorstel ijvert voor een verplichting van een tweede landstaal vanaf het derde leerjaar. Dat wil dus zeggen: Nederlands OF Duits. Het geeft dus geen garantie dat er een basis Nederlands gegeven zal worden aan alle leerlingen binnen de Franstalige Gemeenschap.

De verschillen tussen de verplichting vanaf wanneer een andere landstaal op school onderwezen wordt, doen mij terugdenken aan het verhaal van Daens. Ondanks dat we zo'n klein land zijn en drie landstalen hebben, lijkt er een concurrentiestrijd aan de gang. "Mijn" taal boven de "andere" landstalen. We lijken de ene taal, onze eigen taal, belangrijker te vinden dan de andere taal. Dat de Franse taal jarenlang de taal van de rijken en adel geweest is en het Nederlands 'slechts' de taal van het arbeidersvolk, versterkt het gevoel over de strijd. Het lijkt wij tegen zij, Vlaanderen tegen Wallonië, Nederlands tegen Frans.

We lijken door de zovele regeringen, drie landstalen, drie gewesten, drie gemeenschappen, tien provincies heen te vergeten dat we één land zijn. Wanneer voelen we ons in eigen land méér Belg dan Vlaming, meer Belg dan Waal? Alleen als de Rode Duivels voetballen?