Red Star Line

De musical van Studio 100 'Red Star Line' speelde al zo lang dat ik me uiteindelijk toch niet kon inhouden om tickets te kopen. Mijn man was de gelukkige die op 27 december samen met mij mocht gaan kijken. Hij is niet snel onder de indruk, dus ik was zeer benieuwd wat hij van de musical vond.

Eigenlijk begon de dag van de musical een beetje in mineur, want ik ben opgestaan met een verkoudheid. Een verkoudheid die twee dagen later een zware griep bleek te zijn en die mij een week aan bed gekluisterd heeft. Ik voelde mij dus niet helemaal fit op het moment van de voorstelling.

Ik had best hoge verwachtingen, want ik had de spektakelmusical Daens al gezien en die zat boordevol spektakel. De musical duurt twee uur en een kwartier en er wordt geen pauze voorzien. De tribunes kunnen rijden, waardoor je ze tussentijds ook niet kan verlaten.

Wat ik heel leuk vond om te horen tijdens de musical was het verschil in standaardtaal en dialect. Bij Daens kwam dit al uitgebreid aan bod, maar ook hier werd er duidelijk onderscheid gemaakt tussen de rijken die standaardtaal spreken en armen die dialect spreken.

Ergens halverwege hebben we een kort stukje van de musical gemist, toen het ineens alle hens aan dek was voor een oudere dame achter ons die onwel werd. Er werd een EHBO team opgeroepen om haar van de tribunes af te dragen en de eerste zorgen te kunnen toedienen.

Kort samengevat vond ik het een heel leuke musical: het verhaal, de sfeer, muziek, decors,... alles klopte. Het middenstuk was een beetje minder, daar had meer spektakel mogen inzitten. Het middenstuk werd een beetje langdradig en al het spektakel kwam dan samen in de laatste 10 minuten. Dat vond ik een beetje jammer en was in mijn ogen beter op een andere manier ingedeeld. In vergelijking met Daens vond ik dat er in deze musical minder spektakel zat.

Mijn man, degene die meestal de meest kritische is van ons twee, vond het echt de moeite om te gaan kijken. Vermoedelijk hebben mijn hoge verwachtingen na het zien van Daens er dus toch mee te maken.