Museum Plantin-Moretus

Op zaterdag 20 mei 2023 trokken mijn man en ik naar Antwerpen. We hadden die avond tickets voor de theatervoorstelling van Assisen V. Heen en terug naar Antwerpen is al een behoorlijke trip, dus we besloten rond de middag al te vertrekken, zodat we in de namiddag het museum van Plantin-Moretus nog konden bezoeken.

Het museum stuurt je ongeveer 400 jaar terug in de tijd en toont het woonhuis en de drukkerij van de familie Plantijn-Moretus. Ik wou al lang een keer naar het museum, omdat ik dit museum toch wel een must-see vind voor leerkrachten Nederlands.

Het bezoek start op het gelijkvloers, waar je zicht krijgt op het woonhuis van de familie. Aan de muren hangen portretten van de familieleden. Opvallend is dat het in het hele museum heel donker is binnen.

Via de tuin word je naar een eerste deel van de drukkerij geleid. Daar is een oudere man aanwezig om te tonen hoe de boeken vroeger gedrukt werden. Ik mag het ook zelf eens proberen. Hij drukt me op het hard dat deze handeling ongeveer 2500 keer per dag gedaan werd. Er is toch een beetje kracht voor nodig, dus dat waren volgens mij gespierde mannen en vrouwen. Ik druk er, op de ouderwetse manier, mijn eigen aandenken aan het museum: een Frans sonnet. De Nederlandstalige versie kan je op het internet vinden, maar je kan in het museum alleen de Franse versie drukken.

Het sonnet doet mij een beetje denken aan de tien geboden. Het geeft enkele levenswijzen mee.

Het was een heel leuke ervaring en het zelfgedrukte sonnet is een mooi aandenken aan dit museumbezoek.

Op de bovenverdieping zetten we ons bezoek verder. Daar kan je de eerste atlassen, biologieboeken, en religieuze schriften vinden. Ze liggen tentoongesteld. Opvallend is dat je bijna geen Nederlands terug zal vinden, maar dat bijna alles in het Latijn gedrukt werd. Dat komt omdat de meeste mensen analfabeet waren en nog niet konden lezen. Degenen die wel konden lezen, geestelijken, adel en geleerden studeerden in het Latijn.

Hier wordt het ons ook duidelijk waarom het overal zo donker is: de grootste vijand van deze boeken is licht. Het licht tast de boeken in grote snelheid aan. De mensen die in het museum werken, moeten de bladzijden elke drie maanden omdraaien en de boeken worden regelmatig afgewisseld, zodat er geen schade ontstaat. Het museum digitaliseert de boeken ook zo veel mogelijk. Op die manier blijven ze voor iedereen raadpleegbaar en gaat er niks verloren.

Ik ben erg blij met dit museumbezoek. Als leraar is dit zeker de moeite waard!

Ben jij er al eens geweest? Wat vond je er van?

Laat het mij weten in een reactie op deze post!