Het is de liefde die we niet begrijpen.

Het jeugdboek dat ik afgelopen week gelezen heb, heeft als titel: "Het is de liefde die we niet begrijpen" van de auteur Bart Moeyaert.

Het boek is een psychologische roman die eigenlijk bestaat uit drie kleinere verhalen over hetzelfde gezin. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een meisje waarvan we de naam niet kennen.

Het meisje heeft een moeder, een jongere zus genaamd Edie, een oudere broer genaamd Axel, een oudere zus genaamd Bonnie en een moeder. De vader van het meisje is uit beeld en komt in het verhaal slechts kort ter sprake op het moment dat het meisje samen met haar broer Axel foto's van vroeger aan het bekijken zijn.

Bordzek

Het eerste verhaal start met een ruzie tussen Axel en de Poolse vriend van haar moeder, Bordzek. Het gezin zit samen in de auto, met Axel aan het stuur. Ze zijn op weg naar Bonnie, de oudere zus van het meisje. Axel is heel boos op Bordzek en zijn moeder. Er zit veel mysterie rond de ruzie en de schrijver laat veel open voor interpretatie. De zusjes hebben het over de geluiden die ze 's nachts horen en hoe Bordzek telkens 7x op Axel zijn deur klopt voordat hij naar binnen gaat.

Skip De Bootsman

In de tweede verhaallijn sterft de oma van het meisje. Ze laat een erfenis na die bestaat uit geld en meubels, maar heeft als voorwaarde dat Skip De Bootsman en zijn hond tijdelijk bij het gezin mogen inwonen. Skip heeft een tijdje voor de oma van het meisje gezorgd.

Wanneer het meisje over Skip hoort, creëert ze hoge verwachtingen. Ze beeld zich in hoe hij eruit ziet en hoe het zal zijn als hij bij hen komt inwonen. Hij blijkt echter een oude man in een rolstoel te zijn, waardoor de moeder van het meisje hem verafschuwd. Ze nemen hem en zijn hond toch in huis. De kinderen zijn blij dat er eindelijk eens een man in huis is die hen rust brengt.

Charlestown

In de derde verhaallijn verlaat Axel het huis van zijn moeder om met zijn vriend Mortimer in Charlestown te gaan wonen. Hij had ruzie met zijn moeder, omdat hij haar vriend tegen de grond had geslagen. Als de moeder van de meisjes er niet is, dan komt Bonnie voor hen en Skip De Bootsman zorgen.

Het verhaal gaat nu voornamelijk over hoe het meisje haar broer mist. Ze zou graag weten wat haar broer allemaal doet in Charlestown en fantaseert over gesprekken die ze met hem voert.

Op het einde van het boek zegt het meisje:

"Heel gelukkig zijn we hier nog niet geworden. Maar het kan erger."

Het verhaal laat veel ruimte voor interpretatie en mysterie. Het beschrijft het gezinsleven door de ogen van een meisje. De titel verwijst naar hoe de kinderen van de moeder niet kunnen begrijpen dat hun moeder steeds voor de verkeerde mannen valt.

Ik vind het een aangrijpend en meeslepend boek, omdat de kinderen er telkens het beste van proberen te maken in een situatie die alles behalve eenvoudig is. Er kan veel gezegd worden over de manier waarop de kinderen opgevoed worden, het (slechte) voorbeeld dat ze van hun moeder krijgen en de band die ze hebben als broer en zussen.

Persoonlijk ben ik niet zo voor boeken waarin je met vragen achter blijft of waar veel mysterie over hangt. Er wordt in dit boek veel gesuggereerd, waardoor je zelf een deel van het verhaal moet invullen. Ik lees liever boeken waar de nadruk op conversaties ligt en situaties concreter worden.

Dat ik hou van voorspelbaarheid zal er zeker mee te maken hebben dat dit een boek is dat mij, ondanks dat het heel aangrijpend geschreven is, mij minder ligt. Dat ik hou van voorspelbaarheid komt ook terug in de manier waarop ik naar films en series kijk, want heel vaak zoek ik eerst op wat er gaat gebeuren of wat de afloop is alvorens ik naar de serie of het programma kijk. Gek hé?

Mijn man kan dit absoluut niet begrijpen en ergert zich hier heel vaak aan. Ik krijg van hem heel vaak de vraag: "welk nut heeft het dan eigenlijk nog dat je kijkt?" Ik kan gewoon niet van de serie genieten als de continu onvoorspelbare dingen gebeuren. Ik ben gewoon liever voorbereid op wat er gaat gebeuren.